Laos

Hallo Allemaal,
Iedereen heel erg bedankt voor alle leuke reacties elke keer bij onze verslagen. We vinden het heel leuk om ze te lezen en we lezen ze vaak een paar keer door, dus hoe meer reacties hoe leuker!
In Bangkok kregen we nog net de 1e dag van het chinees nieuwjaar mee. Helaas was er minder vuurwerk dan je van Chinezen zou verwachten. Maar iedereen trok rode kleren aan en we hebben een paar groepen gezien die met een grote draak langs de winkeltjes gingen om gelukt te brengen voor het nieuwe jaar. In Laos zijn we begonnen bij de hoofdstad Vientiane. Daar leek het even of je in Frankrijk was. Dat is ook niet zo raar want Laos is een kolonie van Frankrijk geweest. De gebouwen hebben een frans tintje, de hoofdwegen heten rue … , ze rijden hier rechts, spelen jeu de boules en heel geweldig: ze eten stokbrood. Dus had Karin weer heerlijk 2 keer per dag brood en 1 keer rijst of noedels. Ralf vond 3 keer per dag noedels toch vaak een beter plan. Vientiane is dan wel de hoofdstad, een hele grootte stad is het 300.000 inwoners niet. Alles was fijn op loopafstand. In het park aan de Mekong rivier stonden fitnessapparatuur waar Ralf al zijn cornetto ijsjes eraf heeft proberen te sporten, terwijl Karin meedeed met de zonsondergang aerobics. Vanaf Vientiane zijn we naar Viang Vang gereisd. Dat bleek bij aankomst het Salou van Laos te zijn maar dan in een prachtig heuvel landschap. Nadat we dat gezien hadden en een halve dag Friends gekeken te hebben (de restaurants zonden de hele dag Friends uit) zijn we verder gereisd naar Luang Prabang en vervolgens naar Phonsavan. In Phonsavan hebben we met een gids een korte trek gedaan door een kleine waterval. Ook zijn we naar de plain of Jars gaan kijken. Dat is een van de velden vol met grote oude stenen potten. Maar niemand heeft een idee waar dat die vroeger voor gediend hebben. We zijn ook naar een kraterveld geweest. Tegelijk met de Vietnam oorlog heeft Laos een oorlog gehad. Omdat deze oorlog niet zo bekend is wordt het de geheime oorlog genoemd. Laos is toen 9 jaar lang gebombardeerd door de USA. Gemiddeld genomen is er in die jaren elke 8 minuten een bom gedropt. 30% van deze bommen zijn toen niet ontploft en deze liggen er nog. We hebben een enge documentaire gezien dat kinderen op zoek gaan naar de bommen om ze te verkopen voor de ijzerprijs. Gelukkig wordt er gewerkt om de bommen op te ruimen maar op het tempo van nu duurt het nog 100 jaar voordat Laos bomvrij is. We zijn ook bij een lokaal dorpje geweest waar de mensen de hulzen van de klusterbommen gebruikte als bloembakken of om hun huizen van te bouwen. In Phonsavan is Ralf ook nog naar de lokale kapper geweest voor een knipbeurt van maar liefst 50 eurocent. Vanuit Phonsavan zijn we naar Paksan gereisd. Onze reisgids zei dat we beter om konden reizen via de hoofdstad maar dat zou een dag langer duren. Op internet stond dat de weg erg slecht was maar wij dachten weer: goed genoeg voor de bevolking dus goed genoeg voor ons. Met als gevolg dat we die dag over een rit van 150 km 17 uur gedaan hebben. De weg was zoals we verwacht hadden onverhard. Maar doordat het 2 middagen geregend had was hij een beetje modderig geworden. We hebben een paar keer vast gestaan in de modder, kleine stukjes moeten lopen (omdat een lichte bus beter door de modder rijdt?), we hebben 5 uur staan wachten tot er een graafmachine op rupsbanden ons een helling van 3 meter hoog op kon slepen en we moesten zelfs even wachten tot een andere graafmachine een nieuwe weg aanlegde. Het was een hele ervaring en stiekem toch erg leuk, we konden er gelukkig mee lachen. Paksan bleek een erg leuk dorp te zijn waar niet veel te doen was. Heerlijk om even bij te komen. Vanuit Paksan zijn we naar Ban Khoun Kham gereisd. De bussen stopte hier niet op het busstation en wij konden niet lezen waar ze naar toe gingen dus daarom stonden we naast de hoofdweg alle bussen aan te houden die langs reden, om te vragen waar ze heen gingen. Daar kijkt niemand hier van op, de buschauffeur wil geld verdienen en je dus graag meenemen. Gelukkig hadden we al snel de juiste bus gevonden. In Ban Khoun Kham hadden we een scooter gehuurd en zijn we bij de Kong Lo Cave gaan kijken. Dat is een 7,5 km diepe grot waar we met een bamboe bootje en 2 gidsen een boottochtje hebben gemaakt. Een zaklampje mee en lekker rondschijnen. Vervolgens zijn we verder gegaan naar Savannakhet. Daar zijn we op onze gehuurde fietsen de stad gaan verkennen en we zijn er naar een mini dinosaurus museum geweest. Daar werden de echte dino botten die in de provincie gevonden waren getoond. Daarna zijn we naar Pakse gereisd en vanochtend zijn we vanuit daar de grens overgegaan terug naar Thailand. We wilde eigenlijk naar Cambodja gaan maar we kregen een beetje spijt dat we niet vanuit Thailand naar Myanmar/ Burma zijn gegaan. We hebben nergens iets geboekt dus hebben we onze planning een beetje veranderd en gaan we eerst naar Myanmar en dan naar Cambodja. Morgen reizen we terug naar Bangkok waar we ons visum voor Myanmar gaan regelen. Daar zou je het echte Azie voordat het toeristisch werd kunnen zien, dus we zijn benieuwd.
Groetjes Karin en Ralf