Indonesië en Timor leste

Hallo allemaal,

De afgelopen 2 maanden hebben we door Indonesië en Timor leste gereisd. Vanuit het Maleisische Tawau zijn we met de boot naar Tarakan gegaan. Daar genoten we direct van het heerlijke Indonesisch eten, een bord nasi goreng voor 80 eurocent bij een Indonesisch vader en zoon die zoals zovelen s'avonds hun kar met wokbrander het centrum in trekken en daar hun 'restaurant' opzetten. Vanuit Tarakan zijn we met ons eerste gigantisch pelni schip in 2 nachten naar Pare-pare op Sulawesi gevaren. De boot was geweldig. We vonden dat de boot wel wat weg had van de Titanic alleen dan was alles gaar en oud en zonk hij gelukkig niet. We sliepen tussen de lokale mensen onderin de boot op een matrasje in een hele grote slaapzaal. Na een uurtje staren en met handen en voeten wat vragen stellen hoorde we er helemaal bij. Alles wat je maar kunt bedenken werd verkocht op de boot. In de gangen werden kleine markten gehouden en als je een half uurtje later kwam waren er andere verkopers en dus andere producten te koop. Zodra we naar het dek van de boot gingen kwamen er mensen die met ons op de foto wilden en riepen ze net zoals overal op straat: Hello Sir, naar ons. Vanuit Pare Pare regelde we vervoer naar Rantepao. De volgende ochtend zijn we gaan wandelen. We zagen mooie traditionele huizen en een prachtig landschap. De volgende dag stonden we om 6 uur op huurde een scooter en reden naar Bututumonga 20 km verder op. We kwamen langs rijstvelden, koeien in de bern en rotsen waar graven uitgekapt waren. Doordat we steeds hoger de heuvels inreden hadden we mooi uitzicht op de omgeving. De volgende dag zijn we met de bus naar Makassar vertrokken. Daar ontmoeten we s'avonds een man die van reizen zijn levenswerk had gemaakt. Hij had meer dan 200 landen bezocht en 7 keer de wereld rondgereisd. De volgende dag hebben we een bezoek gebracht aan fort Rotterdam en een hollandse bakkerij waar ze koffie broodjes en duur roggebrood verkochten. S'morgens was het tijd om te vertrekken naar Surabaya op Java met de volgende Pelni boot, nu maar 1 nachtje maar helaas voor ons waren de matrassan op dus sliepen we op de grond. In Surabaya zijn we naar het house of Sampoerna wat een sigarettenfabriek bleek te zijn geweest. We zagen er en hal waar tijdens kantooruren met de hand sigaretten worden gerold. We zagen filmpjes van hoe snel ze dat wel niet konden. Ook hebben we een bezoek gebracht aan een oude nederlandse bank. Hier hadden ze Java guldens en een boel oude nederlandse verzekering's certificaten aan de muur. Je ziet best veel terug uit de Nederlandse tijd. Veel woorden zijn hetzelfde en oude gebouwen staan er nog. Ik hoorde zelfs een keer een kind van een jaar of 8 het alfabet in het Nederlands oefenen. Dus ik verwacht dat de schoolboeken op de scholen helaas ook nog steeds uit de koloniale tijd zijn. Vanuit Surabaya hebben we de trein genomen naar Solo. Waar we geslapen hebben in een homestay en de volgende dag doorreisde naar Yogyakarta. Daar vonden we een gezellig hostel met dakterras. We huurde er een scooter om de Borobudur tempel te bezoeken. Dit was een helemaal andere tempel dan die we al gezien hebben. We bezochten ook wat kleine lokale dorpjes. De volgende dag zijn we naar vulkaan Bromo gegaan. Het was hier voor ons behoorlijk koud 5 C s'nachts en 20 C overdag. Wij zijn al maanden niets onder de 25 C s'nachts en 32+ C overdag gewend. Dus liepen we met een dikke trui rond. De volgende dag moesten we vroeg op om de zonsopkomst te bekijken met de prachtige vulkanen op de achtergrond. Later die dag zijn we ook nog bij de rokende krater zelf gaan kijken wat een mooie wandeling over het gestolde lava opleverde. De volgende dag zijn we met de bus en ferry naar Ubud op Bali gereisd. Waar we het stadje met omliggende rijstvelden verkend hebben en een bezoekje aan het monkey forest hebben gebracht. Het leek wel een beetje op Apenheul. Vervolgens zijn we na een paar dagen rust doorgereisd naar Padangbai. Hier was een prachtige baai met een mooi strand. Daarna hebben de ferry genomen naar Lombok en zijn we doorgereisd naar het Gili air eiland. Rondom de Gili eilanden hebben we 3 mooie duiken gemaakt. Compleet met schildpadden en zeer mooi koraal. Hierna zijn we met de boot terug gegaan naar Lombok en na een paard met wagen en 2 busjes kwamen we aan in Senggigi. Vanuit Lombok wilde we naar Labuan Bajo op Flores. Dit was 400 km verderop maar een flinke reis in Indonesië. Met een veel te volle pelniboot zijn we in 1 nacht naar Bima gevaren. Iedereen ging naar huis voor de feestdagen en deze boten varen maar eens in de twee weken. Bovendien zijn ze nooit vol en blijven er dus tickets verkocht worden. Overal lagen mensen. In alle gangen, buiten op de dek's en zelfs in de reddingsboten. Na een flinke zoektocht vonden we gangetje waar we beide bijna languit konden liggen en sliepen we weer een nachtje op de grond. Vanuit Bima zijn we naar Sape gereisd waar na 8 uur wachten om middernacht toch nog een ferry vertrok. Het op de grond slapen begint te wennen en die nacht sliepen we een stuk beter op een stuk vloerbedekking. S'ochtends kwamen we aan in Labuan Bajo. Hier is niet zo veel te doen maar duiken in het natuurgebied Komodo ernaast is fantastisch. We zagen weer mooi koraal, een octopus, gigantische mantaray's en heel veel vissen. Vervolgens zijn we in 2 dagen naar Moni gereisd. Hier zijn we een scooter de Kelimutu berg op gebracht en de 20 km te voet terug omlaag gewandeld. In het nationaal park op de vulkaan zagen we de 3 kratermeren in de kleuren groen en zwart. Maar de meren konden per dag van kleur veranderen. De volgende morgen zijn we met een busje naar Ende gegaan. De wegen zijn erg kronkelig hier en tijdens deze busrit zat de helft van de passagiers over te geven. In Ende moesten we 3 dagen wachten totdat de volgende pelni boot naar Kupang ging. Deze keer hadden we geluk, de boot was niet te vol en er waren matrassen genoeg. We kletsen de avond en ochtend met een Indonesisch gezin waarvan de vader engels kon en zijn dochter prachtig de Adel liedjes kon zingen. In Kupang hebben we door de feestdagen wel 9 dagen moeten wachten op onze autorisatie om naar Timor Leste te mogen reizen. Er was in Kupang niets te doen en dus we nog een bezoek gebracht aan een dorpje waar je goed zou kunnen surfen op Rote eiland. Helaas waren er geen golven in dit seizoen maar we huurde een scooter en genoten van de prachtige lege bounty stranden. Terug in Kupang kregen we eindelijk ons papiertje voor Timor Leste (Oost Timor). Een dag later gingen we in 16 uur van Kupang naar Dili in Timor Leste. De bus kwam vast te zitten in de modder en kreeg een lekke band. Bij de grens waren we natuurlijk ook weer wat tijd kwijt en moesten onze hele tassen onderzocht worden terwijl er ook een X-ray apparaat was maar die stond af. In Dili was het het plan om te gaan duiken. Het moet er prachtig zijn maar toen we de duikwinkels af gingen vonden we een eerlijke duikshop houder die zei dat duiken nu zonde van het geld was. De zichtbaarheid van het water was door het regenseizoen veel te slecht. Dus hebben we ons de afgelopen dagen vooral verdiept in Dili en zijn geschiedenis. Wat een gruwelijke geschiedenis. Toen Portugal in 1975 hun kolonie verliet viel Indonesië enkele dagen later het land binnen. De oorlog die volgde duurde tot in 1999 de UN arriveerde. Een enorm bloederige oorlog waarvan we in sommige museum zagen dat er wel 25% van de bevolking om was gekomen. In het hostel zagen we documentaires waarna we naar sites zelf gingen. Wat vooral indruk maakte was een documentaire over een vrijheidsdemonstrantie op een begraafplaats in 1991. Daar opende het Indonesische leger zonder waarschuwing het vuur en doodde 250 jongeren. De gewonden werden meegenomen en verdwenen waardoor het dodental op 450 mensen uitkwam. Toen we daarna zelf op die begraafplaats waren maakte dat diepe indruk. Nu is het veilig op straat en de sfeer voelt goed, maar overal zie je nog de geschiedenis. Gebouwen bevatten nog poorten en prikkeldraad, de UN soldaten zijn vertrokken maar er rijden nog steeds UN jeeps rond, je ziet niemand van boven de 45 jaar oud en de graffiti van de bende oorlog die na de onafhankelijkheid begon is er ook nog steeds.
Morgen gaan we na 1 jaar en dik 2 maanden reizen Azië verlaten. We vliegen op Ralf zijn verjaardag naar Australië waar we met een huurauto dwars door de outback gaan rijden.

Groeten Ralf en Karin