De Filipijnen

hallo allemaal,

Vanuit Taipei vlogen we in een goedkope nachtvlucht naar de hoofdstad van de Filipijnen Manila. Omdat deze stad s'nachts niet zo veilig is hingen/ sliepen we op het vliegveld totdat het licht werd. Chaotisch Manila was weer een hele cultuurshok na het geordende gedeelte van Azie waar we vanaf kwamen. De spaande invloeden zijn zeker terug te zien maar voor onze handigheid praat iedereen gewoon engels. Vooral de mooi opgeschilde Jeepney's (oude US pickup trucks) die als lokale busjes dienen waren prachtig. De meeste hadden een thema op zich geschilderd staan en een naam gekregen zoals: Beauty, Davy Jones, Miles Away en Tom Cruise. Voor 15 eurocent kon je zo'n 15 minuten met een Jeepney meerijden. Vanuit Manila gingen we met Jeepney's en een lokale bus naar Baguio. Vaak stapten er verkopers in de bus die dan 5 minuten meereden om eten te verkopen en dan weer uitstapten. In de bus kwamen ook de Iphones en Ipads te voorschijn van de lokale mensen, dus rijkere mensen zijn er dus echt wel alleen zie je ze niet. Baguio bleek een leuke kleine stad te zijn waar we lekker doorheen gewandeld hebben. In het kleine universiteit's museum leerde we over de vreemde gewoonten van de mensen in deze provincie. Zo lieten ze vroeger hun doden voor maanden droogde in de zon of bij vuurtjes voordat ze ze in grotten opbergden. Vanuit Baguio reisde we naar Banaue. In Banaue hebben we rondgewandeld in de kleine dorpen met uitzicht op de reistvelden. Iedereen roept Hello naar je en zwaait. Elk gezin heeft hier wel een haan (zelfs in de steden) en s'nachts en s'ochtends hoor je niets anders! Tijdens het wandelen kwam Ralf nog een oude bekende uit Deurne tegen. Hoe klein is de wereld! Vanuit Banaue zijn we naar Baler gegaan. Baler ligt aan de oostkust en heeft dus hele goede golven. Een beetje te hoge golven voor ons bleek later. We namen er wat surflessen, leerde de basics, maar konden de hoge golven nog niet bedwingen. Rond 4 uur s'middags als de felste zon weg was kwamen de lokale surfers naar buiten. Het was prachtig om hun kunsten te gaan zitten bekijken net voordat de zon onderging. Na wat dagen surfen en relaxen keerde we terug naar Manila. Toen we met de bus aankwamen in Manila reed onze buschauffeur nog even zijn spiegel van de bus toen hij tegen een andere bus reed. Vervolgens gingen beide busshaufeurs op de weg staan discusseren waardoor er een goede file ontstond. Vanuit Manila namen we een vlucht naar Cebu. Zelfs op het vliegveld hoorde we een haan kraaien, die verpakt in een doosje ook op reis ging. In Cebu reisde we naar het eiland Malapascua. Dat bleek een postkaart perfect eiland met wit strand, palmbomen en blauwe zee te zijn. We maakte er 4 mooie duiken en zagen prachtig koraal, vissen, garnalen, krabben, zeepaardjes en 4 meter lange haaien. Wat is die nieuwe onderwaterwereld toch mooi en wat zijn wij er aan verslaafd. Als je daar beneden bent wil je er niet meer weg. Maar helaas liep ook dit avondtuur ten einde en vertrokken we weer terug naar Cebu om onze reis te gaan voort zetten in Singapore. De Filipijnen hebben we als prachtig land ervaren. Het is nog erg primitief en de meeste mensen wonen in hutjes. Rijke filipijnse mensen kleden zich hier als arme mensen om veilig te blijven. Maar wij als blanke reizigers kunnen onze 'rijkdom' natuurlijk niet verbergen en dus loop je wel een bepaald risico. We zijn dan ook de avonden in de steden binnen gebleven. Grote winkels en eetgelegenheden hebben een bewaker en die bij de pinautomaten staan hebben zelf een jachtgeweer vast. Bij winkelcentra's wordt iedereen gefouilleerd en worden tassen gecheckt. Vooral in de steden komen er best veel bedelaars naar je toe. Verder hebben we niets gemerkt en de lokale bevolking is enorm aardig. Het weer is warm. Zo'n 30 graden en sommige dagen een half uurtje tropische regenbuien. S'middags was het vaak te warm om iets te doen, dus stonden we vroeg op en hielde we siesta's. Het eten hier was niet zo lekker. Vooral rijst met gefrituurde kip maar zonder groenten of saus. We verhuigen ons dus erg op het Maleisie eten de komende weken.

Groetjes Karin en Ralf